Poldermeisje/Полдер-девушки.

(Amsterdam.)In een nog flauwe geur van tulpen en verse kaas, te midden van prostituees en junks, in een broedplaats van democratie en schijnheiligheid, tussen land en zee en broeikaseffect, is het Poldermeisje verrezen. Een kennismaking met haar is als een avontuur in een darkroom - je weet nooit wie je treft en wat de gevolgen zullen zijn.

Het Poldermeisje is geen feministe, maar wel geëmancipeerd; haar persoonlijkheid kan mannelijke opvattingen over moraal en ethiek uit het Stenen Tijdperk verpulveren. Ze is eerder egocentrisch dan afhankelijk van mannen, maar tegelijk droomt ze ervan te trouwen met haar vriend met wie ze al tien jaar samenwoont: om tenminste één keer in haar leven haar spijkerbroek te verruilen voor een chique trouwjurk. Ze is geen blondine en geen brunette, niet mager en niet dik - ze is de polder, niet beschermd door een man, maar door een dijk.

Ze kan vrolijk zijn en verdrietig, liefhebben en haten. Maar net als in vroeger tijden leeft ze zolang ze iets voelt. Beschaving verandert de vorm van het leven, niet de inhoud. De inhoud wordt door menselijke gevoelens bepaald.

С остатками запаха тюльпанов и свежего сыра, в среде проституток и наркоманов, в инкубаторе демократии и лицемерия, между землей и морем, в условиях парникового эффекта была выращена polder meisjes.
Знакомство с ней всегда напоминает приключения в "dark room" - никогда не знаешь на кого нарвешься и какие могут быть последствия.

Она не феминистка, но эмансипирована и ее индивидуальность может разрушить мужские понятия о морали и этики времен первобытного человека. Она больше эгоцентрична, чем зависима от мужчин, но вместе с тем мечтает выйти замуж за бойфренда, с которым живет уже десять лет и хоть один раз в жизни сменить джинсы на шикарное свадебное платье.

Она не блондинка и не брюнетка, не худая, не толстая, она - полдер, защищенная не мужчиной а дамбой.

Она может быть веселой и грустной, любить и ненавидеть. Но как когда-то, так и сейчас, она живет пока чувствует. Цивилизация изменяет форму жизни, но не содержание, сущность которого в проявление человеческих чувств